Komentarz odnosi się spontanicznego zrywu społeczeństwa Polski, jaki nastąpił bezpośrednio po inwazji wojsk Federacji Rosyjskiej na Ukrainę. Autor wyraża pogląd, iż w sytuacji najniebezpieczniejszego kryzysu, jakim jest wojna w bezpośrednim sąsiedztwie naszych granic, Polacy wykazują nadzwyczajną mobilizację i duże zaangażowanie w niesienie pomocy dla uchodźców z Ukrainy, wpisując się tym samym w nowoczesną koncepcję bezpieczeństwa określaną mianem humanizacji bezpieczeństwa. Autor wskazuje na potrzebę poszukiwania oraz doskonalenia współpracy między organizacjami pozarządowymi i administracją publiczną w celu zwiększenia efektywności działań w omawianym zakresie, a tym samym wykorzystania potencjału społecznego w celu doskonalenia systemu bezpieczeństwa narodowego państwa demokratycznego.

Zjednoczona Prawica zmaga się z coraz większą presją dotyczącą zarzutów, że polskie służby nielegalnie używały stworzonego przez izraelską firmę NSO Group narzędzia Pegasus do szpiegowania opozycji. To złośliwe oprogramowanie umożliwia przełamywanie zabezpieczeń urządzeń mobilnych, pozyskiwanie zgromadzonych na nich danych, a nawet przejmowanie kontroli nad smartfonami. Afera wokół Pegasusa sprawiła, że opinia publiczna zainteresowała się uprawnieniami polskich służb w zakresie podsłuchów. Obecnie rządząca koalicja stara się zapobiec powołaniu sejmowej komisji śledczej, która miałaby przyjrzeć się sprawie. Natomiast media zaroiły się od uproszczeń i błędów merytorycznych, a także celowych prób dezinformacji, wymierzonej zarówno w istotę problemu, jak i tych, którzy się nim zajmują. W niniejszym komentarzu odpowiadam na niektóre spośród najbardziej rozpowszechnionych mitów dotyczących „skrzydlatego konia” i kontroli operacyjnej.

Na początku stycznia 2022 roku w wielu miastach Kazachstanu odbyły się masowe demonstracje wywołane przez gwałtowne podwyżki cen gazu ziemnego. Protesty szybko przerodziły się w antyrządowe zamieszki, w trakcie których zginęło ponad dwieście osób. Po stłumieniu rozruchów i opanowaniu sytuacji w państwie prezydent Kazachstanu Kasym-Żomart Tokajew ogłosił plan reform polityczno-gospodarczych, mających na celu stopniową transformację ustrojową oraz likwidację nierówności społecznych. Pod pozorem demontażu systemu oligarchicznego rozpoczęła się jednak walka o wpływy między środowiskiem Tokajewa a elitami skupionymi wokół Nursułtana Nazarbajewa, pierwszego prezydenta w historii niepodległego Kazachstanu i najpotężniejszej do tej pory postaci politycznej w kraju.