Tradycyjne pojmowanie tożsamości żołnierza opiera się o dwie główne konceptualizacje: wojownika (ang. warrior) i strażnika pokoju (ang. peacekeeper). Obie konceptualizacje są ściśle powiązane z kontekstem i typem zadań wykonywanych przez siły zbrojne – kolejno z zaangażowaniem w działania wojenne i z udziałem w misjach pokojowych. Jednakże, we współczesnym złożonym i dynamicznym środowisku bezpieczeństwa oraz biorąc pod uwagę wewnętrzne zróżnicowanie sił zbrojnych, ten podział przestaje być wystarczający. Niniejsza analiza stanowi pierwszą część rozważań na temat konceptualizacji tożsamości wojskowej i koncentruje się na jej dwóch bardziej tradycyjnych formach: wojownika i strażnika pokoju. Elementy składowe tych dwóch form stanowią fundament dla różnorakich, bardziej zniuansowanych konceptualizacji tożsamości wojskowej.
Analiza KBN nr 3 (55) / 2020
17 lutego 2020 r.
Tradycyjne pojmowanie tożsamości żołnierza opiera się o dwie główne konceptualizacje: wojownika (ang. warrior) i strażnika pokoju (ang. peacekeeper). Obie konceptualizacje są ściśle powiązane z kontekstem i typem zadań wykonywanych przez siły zbrojne – kolejno z zaangażowaniem w działania wojenne i z udziałem w misjach pokojowych. Jednakże, we współczesnym złożonym i dynamicznym środowisku bezpieczeństwa oraz biorąc pod uwagę wewnętrzne zróżnicowanie sił zbrojnych, ten podział przestaje być wystarczający. Niniejsza analiza stanowi pierwszą część rozważań na temat konceptualizacji tożsamości wojskowej i koncentruje się na jej dwóch bardziej tradycyjnych formach: wojownika i strażnika pokoju. Elementy składowe tych dwóch form stanowią fundament dla różnorakich, bardziej zniuansowanych konceptualizacji tożsamości wojskowej.
Źródło fotografii: https://www.flickr.com/photos/29781381@N08/21829150688/ (Autor: Scubatoo, licencja: CC BY 2.0)