Tradycyjne pojmowanie tożsamości żołnierza opiera się o dwie główne konceptualizacje: wojownika (ang. warrior) i strażnika pokoju (ang. peacekeeper). Obie konceptualizacje są ściśle powiązane z kontekstem i typem zadań wykonywanych przez siły zbrojne – kolejno z zaangażowaniem w działania wojenne i z udziałem w misjach pokojowych. Jednakże, we współczesnym złożonym i dynamicznym środowisku bezpieczeństwa oraz biorąc pod uwagę wewnętrzne zróżnicowanie sił zbrojnych, ten podział przestaje być wystarczający. Niniejsza analiza stanowi pierwszą część rozważań na temat konceptualizacji tożsamości wojskowej i koncentruje się na jej dwóch bardziej tradycyjnych formach: wojownika i strażnika pokoju. Elementy składowe tych dwóch form stanowią fundament dla różnorakich, bardziej zniuansowanych konceptualizacji tożsamości wojskowej.

Rola Iranu w regionalnej i globalnej polityce bezpieczeństwa jest od wielu lat przedmiotem licznych analiz i badań. Mocarstwowe ambicje Persów, kontestacja globalnej dominacji Stanów Zjednoczonych, ekspansja ich wpływów w rejonie Zatoki Perskiej i na Bliskim Wschodzie, a także wojskowy program nuklearny składają się na dynamiczny obraz polityki irańskiej. Wydarzenia początku 2020 r. zwróciły uwagę na organizację i strukturę aparatu bezpieczeństwa i wywiadu Islamskiej Republiki Iranu. W niniejszej analizie przedstawiony zostanie pierwszy etap procesu budowy systemu wywiadowczego Iranu, obejmujący okres od obalenia reżimu szacha Mohammada Rezy Pahlaviego (1979 r.) do śmierci Najwyższego Przywódcy ajatollaha Chomeiniego w 1989 r.

Na początku grudnia 2019 roku do dymisji podał się premier Finlandii Antti Rinne, stojący na czele centrolewicowej koalicji pięciu partii politycznych. Powodem rezygnacji szefa rządu był trwający ponad dwa tygodnie strajk pracowników państwowego przedsiębiorstwa pocztowego Posti. Mimo wypracowania kompromisu pomiędzy protestującymi związkowcami a zarządem Posti, premier Rinne w powszechnej opinii nieumiejętnie zarządzał kryzysem, przez co stracił zaufanie ze strony swoich partnerów koalicyjnych. Jego następczynią została Sanna Marin, która w momencie zaprzysiężenia była najmłodszą szefową rządu na świecie.