Dla Sojuszu Północnoatlantyckiego współpraca z partnerami od lat stanowi jeden z kluczowych aspektów działalności. Zgodnie z obowiązującą obecnie koncepcją strategiczną z 2010 r. bezpieczeństwo kooperatywne stanowi jeden z trzech filarów funkcjonowania organizacji, obok obrony kolektywnej i zarządzania kryzysowego. Partnerstwa są zatem postrzegane jako jeden z kluczowych mechanizmów zwiększania stabilności i zapewniania bezpieczeństwa. Niniejszy komentarz zawiera próbę odpowiedzi na pytania: W jaki sposób polityka partnerstwa była rozwijana przez NATO? Jakie programy są obecnie dostępne i jakie państwa są w nie zaangażowane? Jakie kierunki rozwoju polityki partnerstwa zostały wyznaczone w deklaracji przedstawionej po szczycie w Brukseli w czerwcu 2021 r.?
Komentarz KBN nr 17 (89) / 2021
31 grudnia 2021 r.
Dla Sojuszu Północnoatlantyckiego współpraca z partnerami od lat stanowi jeden z kluczowych aspektów działalności. Zgodnie z obowiązującą obecnie koncepcją strategiczną z 2010 r. bezpieczeństwo kooperatywne stanowi jeden z trzech filarów funkcjonowania organizacji, obok obrony kolektywnej i zarządzania kryzysowego. Partnerstwa są zatem postrzegane jako jeden z kluczowych mechanizmów zwiększania stabilności i zapewniania bezpieczeństwa. Niniejszy komentarz zawiera próbę odpowiedzi na pytania: W jaki sposób polityka partnerstwa była rozwijana przez NATO? Jakie programy są obecnie dostępne i jakie państwa są w nie zaangażowane? Jakie kierunki rozwoju polityki partnerstwa zostały wyznaczone w deklaracji przedstawionej po szczycie w Brukseli w czerwcu 2021 r.?
Źródło ilustracji: Wikimedia Commons (domena publiczna)
