Europejskie zarządzanie przestrzenią powietrzną składa się z mozaiki systemów krajowych obsługiwanych przez blisko 60 centrów kontroli i 37 różnych dostawców usług żeglugi powietrznej. Fragmentacja przestrzeni powietrznej UE jest powszechnie przedstawiana jako poważny problem powodujący zagrożenia dla bezpieczeństwa, zmniejszoną wydajność, a także rosnące koszty i szkodliwość emisji zanieczyszczeń. Rozwiązaniem zidentyfikowanych słabości miała być budowana od początku XXI wieku inicjatywa Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (SES). Jednak pomimo pewnych ulepszeń nie osiągnięto jeszcze obiecanych postępów. Kwestię tę należy rozpatrywać jako palący problem wziąwszy pod uwagę ostatnie działania Komisji Europejskiej mające na celu aktualizację ram regulacyjnych SES w kontekście Europejskiego Zielonego Ładu.

Kaukaz i Azja Środkowa są jednymi z najważniejszych regionów w tureckiej strategii politycznej. Ze względu na silne więzi etniczne, religijne i kulturowe, które łączą Turków z mieszkańcami Azerbejdżanu, Kazachstanu, Kirgistanu, Turkmenistanu i Uzbekistanu, po upadku ZSRR na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku władze w Ankarze podejmowały liczne próby na rzecz nawiązania międzyregionalnej współpracy w ramach tak zwanego świata turkijskiego. Turecka polityka zagraniczna w odniesieniu do państw Kaukazu i Azji Środkowej prowadzona jest za pośrednictwem wielu kanałów dyplomatycznych, wśród których coraz większe znaczenie ma dyplomacja naukowa.

This article is the continuation of the analysis Hypersonic Missiles – a Political Multipurpose Weapon published on this site two and a half years before. The basic conclusions we reached at that time was that hypersonic weapons were not a strategic game-changer, but their development served numerous political goals. This assessment is valid now as well, however, some newest developments in this area are worth noting and it is the purpose of the current analysis.