Ideał społeczeństwa bezpiecznego, wolnego od lęku i niedostatku, z dużym nasileniem postulowany jest przez polityków i autorów paktów praw człowieka. Jednocześnie każdy jest świadomy faktu, że żadne państwo nie jest w stanie zabezpieczyć wszystkich swoich obywateli przed ryzykiem związanym z funkcjonowaniem człowieka w coraz bardziej skomplikowanych warunkach współczesnej cywilizacji i pojawiających się zagrożeń współczesnego świata. Obecnie da się zaobserwować pogłębiające się ludzkie obawy spowodowane złożonością i tempem zmian życia. Z jednej strony mamy do czynienia z uniformizacją stylu życia, wiedzy i kultury, napędzaną rozwojem technologii telekomunikacyjnych, konkurencji, gotowości do ryzyka. Z drugiej strony natomiast następuje dążenie do obrony i zachowania odrębności lokalnych, poczucia więzi społecznej, wspólnych zasobów oraz ideałów życia.

Koncepcja Mavi Vatan („błękitna ojczyzna”), która w ostatnich latach zdominowała turecką debatę publiczną, oznacza zwiększoną aktywnością Turcji na sąsiednich morzach. Zgodnie z założeniami tej strategicznej wizji, celem Turków jest znaczne poszerzenie wyłącznych stref ekonomicznych na Morzu Czarnym, Morzu Egejskim i Morzu Śródziemnym. Władze w Ankarze argumentują swoje racje tym, że aktualny stan podziału granic morskich jest wysoce niesprawiedliwy, a w dodatku nie uwzględnia uwarunkowań historycznych i geograficznych. Mimo że idea „błękitnej ojczyzny” powstała w kręgach wojskowych już na początku XXI wieku, dopiero niedawno została przyjęta jako ważny element nowej doktryny polityki zagranicznej prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana. W tym kontekście należy zaznaczyć, że popularność Mavi Vatan w Turcji wynika niewątpliwie z odkrycia ogromnych złóż gazu ziemnego we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Próbując uzasadnić swoje prawa do przejęcia kontroli nad zasobami tego surowca, Turcy posługują się całym katalogiem środków dyplomatycznych, militarnych oraz propagandowych. Politycy rządzącej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju mają bowiem świadomość, że ewentualny dostęp do złóż gazu wiąże się ze stopniowym uniezależnieniem Turcji od kosztownego importu surowców energetycznych, co stanowiłoby ogromny impuls rozwojowy dla państwa.

Even before the official dissolution of the Soviet Union, the Russian Federation had become an active international player, at least in its closest neighbourhood. After December 1991 Moscow did not possess instruments to conduct global strategies, but it was able to preserve a sphere of influence consisting of the former Soviet republics in South Caucasus (Закавказье), and part of Central Asia (Средняя Азия). Russia used several vehicles to exert its control: economic dependence, the interdependence of political elites, and the so-called frozen conflict strategy. These instruments formed an effective, flexibly implemented mix of policies which the Kremlin had been executing until its influence was stabilized in the early 1990s.